System kompilacji Androida kompiluje zasoby aplikacji i kod źródłowy oraz pakuje je w pliki APK lub pakiety Android App Bundle, które możesz testować, wdrażać, podpisywać i dystrybuować.
W sekcjach Omówienie kompilacji Gradle i Struktura kompilacji Androida omówiliśmy koncepcje kompilacji i strukturę aplikacji na Androida. Teraz czas na skonfigurowanie kompilacji.
Słowniczek kompilacji Androida
Gradle i wtyczka Androida do obsługi Gradle pomagają skonfigurować te aspekty kompilacji:
- Rodzaje kompilacji
-
Typy kompilacji określają pewne właściwości, których Gradle używa podczas kompilowania i pakowania aplikacji. Typy kompilacji są zwykle konfigurowane na różnych etapach cyklu życia aplikacji.
Na przykład typ kompilacji debugowania włącza opcje debugowania i podpisuje aplikację kluczem debugowania, a typ kompilacji wersji może zmniejszać rozmiar aplikacji, zaciemniać jej kod i podpisywać ją kluczem wersji na potrzeby dystrybucji.
Aby skompilować aplikację, musisz zdefiniować co najmniej 1 typ kompilacji. Android Studio domyślnie tworzy typy kompilacji debugowania i wersji. Aby rozpocząć dostosowywanie ustawień pakowania aplikacji, dowiedz się, jak skonfigurować typy kompilacji.
- Wersje produktów
- Wersje produktu to różne wersje aplikacji, które możesz udostępniać użytkownikom, np. wersje bezpłatne i płatne. Możesz dostosowywać wersje produktu, aby używać innego kodu i zasobów, udostępniając i ponownie wykorzystując części wspólne dla wszystkich wersji aplikacji. Wersje produktu są opcjonalne i musisz je utworzyć ręcznie. Aby zacząć tworzyć różne wersje aplikacji, dowiedz się, jak skonfigurować wersje produktu.
- Tworzenie wariantów
- Wariant kompilacji to połączenie typu kompilacji i wersji produktu. Jest to konfiguracja, której Gradle używa do kompilowania aplikacji. Za pomocą wariantów kompilacji możesz tworzyć wersje debugowania wersji produktu na potrzeby programowania oraz podpisane wersje wersji produktu na potrzeby dystrybucji. Wariantów kompilacji nie konfiguruje się bezpośrednio, ale konfiguruje się typy kompilacji i wersje produktu, które je tworzą. Utworzenie dodatkowych typów kompilacji lub wersji produktu powoduje też utworzenie dodatkowych wariantów kompilacji. Aby dowiedzieć się, jak tworzyć warianty kompilacji i nimi zarządzać, przeczytaj omówienie Konfigurowanie wariantów kompilacji.
- Wpisy w pliku manifestu
- W konfiguracji wariantu kompilacji możesz określić wartości niektórych właściwości pliku manifestu. Te wartości kompilacji zastępują istniejące wartości w pliku manifestu. Jest to przydatne, jeśli chcesz wygenerować wiele wariantów aplikacji o różnych nazwach, minimalnych wersjach SDK lub docelowych wersjach SDK. Jeśli jest dostępnych kilka plików manifestu, narzędzie do scalania plików manifestu scala ustawienia plików manifestu.
- Zależności
- System kompilacji zarządza zależnościami projektu z lokalnego systemu plików i repozytoriów zdalnych. Oznacza to, że nie musisz ręcznie wyszukiwać, pobierać i kopiować pakietów binarnych zależności do katalogu projektu. Więcej informacji znajdziesz w artykule Dodawanie zależności kompilacji.
- Podpisywanie
- System kompilacji umożliwia określenie ustawień podpisywania w konfiguracji kompilacji i może automatycznie podpisywać aplikację podczas procesu kompilacji. System kompilacji podpisuje wersję debugowania za pomocą domyślnego klucza i certyfikatu, używając znanych danych logowania, aby uniknąć wyświetlania prośby o hasło w momencie kompilacji. System kompilacji nie podpisuje wersji produkcyjnej, chyba że wyraźnie zdefiniujesz konfigurację podpisywania dla tej kompilacji. Jeśli nie masz klucza wersji, możesz go wygenerować zgodnie z opisem w artykule Podpisywanie aplikacji. Podpisane wersje są wymagane do rozpowszechniania aplikacji w większości sklepów z aplikacjami.
- Zmniejszanie kodu i zasobów
- System kompilacji umożliwia określenie innego pliku reguł ProGuard dla każdego wariantu kompilacji. Podczas kompilowania aplikacji system kompilacji stosuje odpowiedni zestaw reguł, aby zmniejszyć rozmiar kodu i zasobów za pomocą wbudowanych narzędzi do zmniejszania rozmiaru, takich jak R8. Zmniejszenie kodu i zasobów może pomóc w zmniejszeniu rozmiaru pliku APK lub AAB.
- Obsługa wielu plików APK
- System kompilacji umożliwia automatyczne tworzenie różnych plików APK, które zawierają tylko kod i zasoby potrzebne w przypadku określonej gęstości ekranu lub interfejsu ABI. Więcej informacji znajdziesz w artykule Tworzenie wielu plików APK. Zalecamy jednak opublikowanie pojedynczego pakietu AAB, ponieważ umożliwia on podział według języka, gęstości ekranu i interfejsu ABI, a także eliminuje konieczność przesyłania do Google Play wielu artefaktów. Wszystkie nowe aplikacje przesłane po sierpniu 2021 r. muszą używać pakietów AAB.
Wersje Javy w kompilacjach Androida
Niezależnie od tego, czy kod źródłowy jest napisany w Javie, Kotlinie czy w obu tych językach, w kilku miejscach musisz wybrać wersję JDK lub języka Java na potrzeby kompilacji. Więcej informacji znajdziesz w artykule Wersje Javy w kompilacjach Androida.
Tworzenie plików konfiguracji kompilacji
Tworzenie niestandardowych konfiguracji kompilacji wymaga wprowadzenia zmian w co najmniej jednym pliku konfiguracji kompilacji. Te pliki tekstowe używają języka specyficznego dla domeny (DSL) do opisywania i manipulowania logiką kompilacji za pomocą skryptu Kotlin, który jest odmianą języka Kotlin. Do konfigurowania kompilacji możesz też używać języka Groovy, który jest językiem dynamicznym dla maszyny wirtualnej Java (JVM).
Aby rozpocząć konfigurowanie kompilacji, nie musisz znać skryptu Kotlin ani Groovy, ponieważ wtyczka Androida do Gradle wprowadza większość potrzebnych elementów DSL. Więcej informacji o języku DSL wtyczki Androida do obsługi Gradle znajdziesz w dokumentacji referencyjnej DSL. Skrypt Kotlin opiera się też na Gradle Kotlin DSL.
Podczas tworzenia nowego projektu Android Studio automatycznie tworzy niektóre z tych plików i wypełnia je na podstawie rozsądnych ustawień domyślnych. Omówienie utworzonych plików znajdziesz w artykule Struktura kompilacji Androida.
Plik Gradle Wrapper
Wrapper Gradle (gradlew
) to mała aplikacja dołączona do kodu źródłowego, która pobiera i uruchamia Gradle.
Zapewnia to bardziej spójne wykonywanie kompilacji. Deweloperzy pobierają źródło aplikacji i uruchamiają gradlew
. Spowoduje to pobranie wymaganej dystrybucji Gradle i uruchomienie Gradle w celu skompilowania aplikacji.
Plik gradle/wrapper/gradle-wrapper.properties
zawiera właściwość distributionUrl
, która określa, która wersja Gradle jest używana do uruchomienia kompilacji.
distributionBase=GRADLE_USER_HOME
distributionPath=wrapper/dists
distributionUrl=https\://services.gradle.org/distributions/gradle-8.0-bin.zip
zipStoreBase=GRADLE_USER_HOME
zipStorePath=wrapper/dists
Plik ustawień Gradle
Plik settings.gradle.kts
(w przypadku Kotlin DSL) lub plik settings.gradle
(w przypadku Groovy DSL) znajduje się w katalogu głównym projektu. Ten plik ustawień określa ustawienia repozytorium na poziomie projektu i informuje Gradle, które moduły należy uwzględnić podczas kompilowania aplikacji. Projekty wielomodułowe muszą określać każdy moduł, który ma być uwzględniony w końcowej kompilacji.
W przypadku większości projektów domyślnie wygląda on tak:
Kotlin
pluginManagement { /** * The pluginManagement.repositories block configures the * repositories Gradle uses to search or download the Gradle plugins and * their transitive dependencies. Gradle pre-configures support for remote * repositories such as JCenter, Maven Central, and Ivy. You can also use * local repositories or define your own remote repositories. Here we * define the Gradle Plugin Portal, Google's Maven repository, * and the Maven Central Repository as the repositories Gradle should use to look for its * dependencies. */ repositories { gradlePluginPortal() google() mavenCentral() } } dependencyResolutionManagement { /** * The dependencyResolutionManagement.repositories * block is where you configure the repositories and dependencies used by * all modules in your project, such as libraries that you are using to * create your application. However, you should configure module-specific * dependencies in each module-level build.gradle file. For new projects, * Android Studio includes Google's Maven repository and the Maven Central * Repository by default, but it does not configure any dependencies (unless * you select a template that requires some). */ repositoriesMode.set(RepositoriesMode.FAIL_ON_PROJECT_REPOS) repositories { google() mavenCentral() } } rootProject.name = "My Application" include(":app")
Groovy
pluginManagement { /** * The pluginManagement.repositories block configures the * repositories Gradle uses to search or download the Gradle plugins and * their transitive dependencies. Gradle pre-configures support for remote * repositories such as JCenter, Maven Central, and Ivy. You can also use * local repositories or define your own remote repositories. Here we * define the Gradle Plugin Portal, Google's Maven repository, * and the Maven Central Repository as the repositories Gradle should use to look for its * dependencies. */ repositories { gradlePluginPortal() google() mavenCentral() } } dependencyResolutionManagement { /** * The dependencyResolutionManagement.repositories * block is where you configure the repositories and dependencies used by * all modules in your project, such as libraries that you are using to * create your application. However, you should configure module-specific * dependencies in each module-level build.gradle file. For new projects, * Android Studio includes Google's Maven repository and the Maven Central * Repository by default, but it does not configure any dependencies (unless * you select a template that requires some). */ repositoriesMode.set(RepositoriesMode.FAIL_ON_PROJECT_REPOS) repositories { google() mavenCentral() } } rootProject.name = "My Application" include ':app'
Plik kompilacji najwyższego poziomu
Plik najwyższego poziomu build.gradle.kts
(w przypadku Kotlin DSL) lub plik build.gradle
(w przypadku Groovy DSL) znajduje się w katalogu głównym projektu. Zwykle określa popularne wersje wtyczek używanych przez moduły w projekcie.
Poniższy przykładowy kod opisuje ustawienia domyślne i elementy DSL w skrypcie kompilacji najwyższego poziomu po utworzeniu nowego projektu:
Kotlin
plugins { /** * Use `apply false` in the top-level build.gradle file to add a Gradle * plugin as a build dependency but not apply it to the current (root) * project. Don't use `apply false` in sub-projects. For more information, * see Applying external plugins with same version to subprojects. */ id("com.android.application") version "8.11.0" apply false id("com.android.library") version "8.11.0" apply false id("org.jetbrains.kotlin.android") version "2.1.20" apply false }
Groovy
plugins { /** * Use `apply false` in the top-level build.gradle file to add a Gradle * plugin as a build dependency but not apply it to the current (root) * project. Don't use `apply false` in sub-projects. For more information, * see Applying external plugins with same version to subprojects. */ id 'com.android.application' version '8.11.0' apply false id 'com.android.library' version '8.11.0' apply false id 'org.jetbrains.kotlin.android' version '2.1.20' apply false }
Plik kompilacji na poziomie modułu
Plik build.gradle.kts
(w przypadku Kotlin DSL) lub build.gradle
(w przypadku Groovy DSL) na poziomie modułu znajduje się w każdym katalogu project/module/
. Umożliwia konfigurowanie ustawień kompilacji dla konkretnego modułu, w którym się znajduje. Skonfigurowanie tych ustawień kompilacji umożliwia podanie niestandardowych opcji pakowania, takich jak dodatkowe typy kompilacji i wersje produktu, oraz zastąpienie ustawień w main/
manifeście aplikacji lub skrypcie kompilacji najwyższego poziomu.
Ustawienia Android SDK
Plik kompilacji na poziomie modułu aplikacji zawiera ustawienia, które wskazują wersje pakietu SDK Androida używane podczas kompilacji, wybierania zachowań platformy i określania minimalnej wersji, na której działa aplikacja.
-
compileSdk
-
compileSdk
określa, które interfejsy API Androida i Javy są dostępne podczas kompilowania kodu źródłowego. Aby korzystać z najnowszych funkcji Androida, podczas kompilacji używaj najnowszego pakietu Android SDK.Niektóre interfejsy API platformy Android mogą być niedostępne na starszych poziomach API. Możesz warunkowo chronić użycie nowszych funkcji lub używać bibliotek zgodności AndroidX, aby korzystać z nowszych funkcji na niższych poziomach API Androida.
Każdy pakiet Android SDK udostępnia podzbiór interfejsów API Java do użycia w aplikacji. Tabela w artykule Jakich interfejsów API Javy mogę używać w kodzie źródłowym w Javie lub Kotlinie pokazuje, który poziom interfejsu API Javy jest dostępny w zależności od wersji pakietu SDK Androida. Nowsze interfejsy API Javy są obsługiwane w starszych wersjach Androida dzięki desugaryzacji, którą musisz włączyć w kompilacji.
Android Studio wyświetla ostrzeżenia, jeśli
compileSdk
jest niezgodny z bieżącą wersją Androida Studio, AGP lub wymaganiami dotyczącymi zależności biblioteki projektu. -
minSdk
-
Element
minSdk
określa najniższą wersję Androida, którą ma obsługiwać Twoja aplikacja. UstawienieminSdk
ogranicza urządzenia, na których można zainstalować Twoją aplikację.Obsługa starszych wersji Androida może wymagać większej liczby warunkowych sprawdzeń w kodzie lub częstszego używania bibliotek zgodności AndroidX. Musisz porównać koszt utrzymania obsługi starszych wersji z odsetkiem użytkowników, którzy nadal z nich korzystają. Aktualne procenty wykorzystania wersji znajdziesz na wykresie wersji w kreatorze nowego projektu w Android Studio.
Podczas edytowania kodu w Android Studio lub przeprowadzania kontroli w trakcie kompilacji narzędzie lint będzie ostrzegać o używanych interfejsach API, które nie są dostępne w
minSdk
. Możesz to zrobić,Appcompat
-
targetSdk
-
Symbol
targetSdk
służy do dwóch celów:- Określa zachowanie aplikacji w czasie działania.
- Potwierdza, z którą wersją Androida przeprowadzono testy.
Jeśli używasz urządzenia z Androidem w wersji nowszej niż
targetSdk
, Android uruchamia aplikację w trybie zgodności, który działa podobnie jak starsza wersja wskazana wtargetSdk
. Na przykład gdy w API 23 wprowadzono model uprawnień czasu działania, nie wszystkie aplikacje były gotowe do natychmiastowego wdrożenia tej funkcji. Ustawiając wartośćtargetSdk
na 22, aplikacje te mogą działać na urządzeniach z interfejsem API 23 bez używania uprawnień w czasie działania i korzystać z funkcji zawartych w najnowszej wersjicompileSdk
. Zasady dystrybucji w Google Play wymuszają dodatkowe zasady dotyczące docelowego poziomu interfejsu API.Wartość parametru
targetSdk
musi być mniejsza lub równa wartości parametrucompileSdk
.
Uwaga: wartości compileSdk
i targetSdk
nie muszą być takie same. Pamiętaj o tych podstawowych zasadach:
compileSdk
zapewnia dostęp do nowych interfejsów APItargetSdk
określa zachowanie aplikacji w czasie działania.- Wartość
targetSdk
musi być równa lub mniejsza niżcompileSdk
Przykładowy skrypt kompilacji modułu aplikacji
Ten przykładowy skrypt kompilacji modułu aplikacji na Androida zawiera niektóre podstawowe elementy i ustawienia DSL:
Kotlin
/** * The first section in the build configuration applies the Android Gradle plugin * to this build and makes the android block available to specify * Android-specific build options. */ plugins { id("com.android.application") } /** * Locate (and possibly download) a JDK used to build your kotlin * source code. This also acts as a default for sourceCompatibility, * targetCompatibility and jvmTarget. Note that this does not affect which JDK * is used to run the Gradle build itself, and does not need to take into * account the JDK version required by Gradle plugins (such as the * Android Gradle Plugin) */ kotlin { jvmToolchain(11) } /** * The android block is where you configure all your Android-specific * build options. */ android { /** * The app's namespace. Used primarily to access app resources. */ namespace = "com.example.myapp" /** * compileSdk specifies the Android API level Gradle should use to * compile your app. This means your app can use the API features included in * this API level and lower. */ compileSdk = 33 /** * The defaultConfig block encapsulates default settings and entries for all * build variants and can override some attributes in main/AndroidManifest.xml * dynamically from the build system. You can configure product flavors to override * these values for different versions of your app. */ defaultConfig { // Uniquely identifies the package for publishing. applicationId = "com.example.myapp" // Defines the minimum API level required to run the app. minSdk = 21 // Specifies the API level used to test the app. targetSdk = 33 // Defines the version number of your app. versionCode = 1 // Defines a user-friendly version name for your app. versionName = "1.0" } /** * The buildTypes block is where you can configure multiple build types. * By default, the build system defines two build types: debug and release. The * debug build type is not explicitly shown in the default build configuration, * but it includes debugging tools and is signed with the debug key. The release * build type applies ProGuard settings and is not signed by default. */ buildTypes { /** * By default, Android Studio configures the release build type to enable code * shrinking, using minifyEnabled, and specifies the default ProGuard rules file. */ getByName("release") { isMinifyEnabled = true // Enables code shrinking for the release build type. proguardFiles( getDefaultProguardFile("proguard-android.txt"), "proguard-rules.pro" ) } } /** * The productFlavors block is where you can configure multiple product flavors. * This lets you create different versions of your app that can * override the defaultConfig block with their own settings. Product flavors * are optional, and the build system does not create them by default. * * This example creates a free and paid product flavor. Each product flavor * then specifies its own application ID, so that they can exist on the Google * Play Store or an Android device simultaneously. * * If you declare product flavors, you must also declare flavor dimensions * and assign each flavor to a flavor dimension. */ flavorDimensions += "tier" productFlavors { create("free") { dimension = "tier" applicationId = "com.example.myapp.free" } create("paid") { dimension = "tier" applicationId = "com.example.myapp.paid" } } /** * To override source and target compatibility (if different from the * toolchain JDK version), add the following. All of these * default to the same value as kotlin.jvmToolchain. If you're using the * same version for these values and kotlin.jvmToolchain, you can * remove these blocks. */ //compileOptions { // sourceCompatibility = JavaVersion.VERSION_11 // targetCompatibility = JavaVersion.VERSION_11 //} //kotlinOptions { // jvmTarget = "11" //} } /** * The dependencies block in the module-level build configuration file * specifies dependencies required to build only the module itself. * To learn more, go to Add build dependencies. */ dependencies { implementation(project(":lib")) implementation("androidx.appcompat:appcompat:1.7.1") implementation(fileTree(mapOf("dir" to "libs", "include" to listOf("*.jar")))) }
Groovy
/** * The first line in the build configuration applies the Android Gradle plugin * to this build and makes the android block available to specify * Android-specific build options. */ plugins { id 'com.android.application' } /** * Locate (and possibly download) a JDK used to build your kotlin * source code. This also acts as a default for sourceCompatibility, * targetCompatibility and jvmTarget. Note that this does not affect which JDK * is used to run the Gradle build itself, and does not need to take into * account the JDK version required by Gradle plugins (such as the * Android Gradle Plugin) */ kotlin { jvmToolchain 11 } /** * The android block is where you configure all your Android-specific * build options. */ android { /** * The app's namespace. Used primarily to access app resources. */ namespace 'com.example.myapp' /** * compileSdk specifies the Android API level Gradle should use to * compile your app. This means your app can use the API features included in * this API level and lower. */ compileSdk 33 /** * The defaultConfig block encapsulates default settings and entries for all * build variants and can override some attributes in main/AndroidManifest.xml * dynamically from the build system. You can configure product flavors to override * these values for different versions of your app. */ defaultConfig { // Uniquely identifies the package for publishing. applicationId 'com.example.myapp' // Defines the minimum API level required to run the app. minSdk 21 // Specifies the API level used to test the app. targetSdk 33 // Defines the version number of your app. versionCode 1 // Defines a user-friendly version name for your app. versionName "1.0" } /** * The buildTypes block is where you can configure multiple build types. * By default, the build system defines two build types: debug and release. The * debug build type is not explicitly shown in the default build configuration, * but it includes debugging tools and is signed with the debug key. The release * build type applies ProGuard settings and is not signed by default. */ buildTypes { /** * By default, Android Studio configures the release build type to enable code * shrinking, using minifyEnabled, and specifies the default ProGuard rules file. */ release { minifyEnabled true // Enables code shrinking for the release build type. proguardFiles getDefaultProguardFile('proguard-android.txt'), 'proguard-rules.pro' } } /** * The productFlavors block is where you can configure multiple product flavors. * This lets you create different versions of your app that can * override the defaultConfig block with their own settings. Product flavors * are optional, and the build system does not create them by default. * * This example creates a free and paid product flavor. Each product flavor * then specifies its own application ID, so that they can exist on the Google * Play Store or an Android device simultaneously. * * If you declare product flavors, you must also declare flavor dimensions * and assign each flavor to a flavor dimension. */ flavorDimensions "tier" productFlavors { free { dimension "tier" applicationId 'com.example.myapp.free' } paid { dimension "tier" applicationId 'com.example.myapp.paid' } } /** * To override source and target compatibility (if different from the * tool chain JDK version), add the following. All of these * default to the same value as kotlin.jvmToolchain. If you're using the * same version for these values and kotlin.jvmToolchain, you can * remove these blocks. */ //compileOptions { // sourceCompatibility JavaVersion.VERSION_11 // targetCompatibility JavaVersion.VERSION_11 //} //kotlinOptions { // jvmTarget = '11' //} } /** * The dependencies block in the module-level build configuration file * specifies dependencies required to build only the module itself. * To learn more, go to Add build dependencies. */ dependencies { implementation project(":lib") implementation 'androidx.appcompat:appcompat:1.7.1' implementation fileTree(dir: 'libs', include: ['*.jar']) }
Pliki właściwości Gradle
Gradle zawiera też 2 pliki właściwości znajdujące się w katalogu głównym projektu, których możesz użyć do określania ustawień samego narzędzia do kompilacji Gradle:
-
gradle.properties
- W tym miejscu możesz skonfigurować ustawienia Gradle dla całego projektu, takie jak maksymalny rozmiar sterty demona Gradle. Więcej informacji znajdziesz w artykule Środowisko kompilacji.
-
local.properties
-
Konfiguruje właściwości środowiska lokalnego dla systemu kompilacji, w tym:
ndk.dir
– ścieżka do NDK. Ta właściwość została wycofana. Pobrane wersje NDK są instalowane w katalogundk
w katalogu Android SDK.sdk.dir
– Ścieżka do pakietu SDK na Androida.cmake.dir
– ścieżka do CMake.ndk.symlinkdir
– w Androidzie Studio 3.5 i nowszych tworzy dowiązanie symboliczne do NDK, które może być krótsze niż zainstalowana ścieżka NDK.
Zmapuj NDK na krótszą ścieżkę (tylko w systemie Windows)
W systemie Windows narzędzia w zainstalowanym folderze NDK, np. ld.exe
, mają długie ścieżki. Narzędzia nie obsługują dobrze długich ścieżek.
Aby utworzyć krótszą ścieżkę, w local.properties
ustaw właściwość ndk.symlinkdir
, aby zażądać od wtyczki Androida Gradle utworzenia linku symbolicznego do NDK. Ścieżka tego linku symbolicznego może być krótsza niż istniejący folder NDK.
Na przykład ndk.symlinkdir = C:\
powoduje utworzenie tego linku symbolicznego:C:\ndk\19.0.5232133
Synchronizowanie projektu z plikami Gradle
Gdy wprowadzisz zmiany w plikach konfiguracji kompilacji w projekcie, Android Studio wymaga zsynchronizowania plików projektu, aby można było zaimportować zmiany w konfiguracji kompilacji i przeprowadzić testy, które pozwolą upewnić się, że konfiguracja nie powoduje błędów kompilacji.
Aby zsynchronizować pliki projektu, kliknij Synchronizuj teraz na pasku powiadomień, który pojawi się po wprowadzeniu zmiany (jak pokazano na rysunku 2), lub kliknij Synchronizuj projekt na pasku menu. Jeśli Android Studio wykryje błędy w konfiguracji, np. kod źródłowy korzysta z funkcji interfejsu API, które są dostępne tylko na poziomie interfejsu API wyższym niż
compileSdkVersion
, w oknie Messages pojawi się opis problemu.

Zbiory źródeł
Android Studio logicznie grupuje kod źródłowy i zasoby każdego modułu w zestawy źródeł. Gdy tworzysz nowy moduł, Android Studio tworzy w nim main/
zestaw źródeł. main/
Zestaw źródeł modułu zawiera kod i zasoby używane przez wszystkie warianty kompilacji.
Dodatkowe katalogi zestawów źródeł są opcjonalne, a Android Studio nie tworzy ich automatycznie podczas konfigurowania nowych wariantów kompilacji. Tworzenie zestawów źródeł, podobnie jak w przypadku main/
, pomaga jednak organizować pliki i zasoby, których Gradle powinien używać tylko podczas tworzenia określonych wersji aplikacji:
-
src/main/
- Ten zestaw źródeł zawiera kod i zasoby wspólne dla wszystkich wariantów kompilacji.
-
src/buildType/
- Utwórz ten zestaw źródeł, aby zawierał kod i zasoby tylko dla określonego typu kompilacji.
-
src/productFlavor/
-
Utwórz ten zestaw źródeł, aby zawierał kod i zasoby tylko dla konkretnej wersji produktu.
Uwaga: jeśli skonfigurujesz kompilację tak, aby łączyć ze sobą różne wersje produktu, możesz utworzyć katalogi zestawów źródeł dla każdej kombinacji wersji produktu w ramach wymiarów wersji:
src/productFlavor1ProductFlavor2/
. -
src/productFlavorBuildType/
- Utwórz ten zestaw źródeł, aby zawierał kod i zasoby tylko dla określonego wariantu kompilacji.
Aby na przykład wygenerować wersję „fullDebug” aplikacji, system kompilacji scala kod, ustawienia i zasoby z tych zbiorów źródeł:
-
src/fullDebug/
(zbiór źródeł wariantu kompilacji) -
src/debug/
(zestaw źródeł typu kompilacji) -
src/full/
(zestaw źródeł wariantu produktu) -
src/main/
(główny zestaw źródeł)
Uwaga: gdy tworzysz nowy plik lub katalog w Androidzie Studio, użyj opcji menu Plik > Nowy, aby utworzyć go dla określonego zestawu źródeł. Dostępne zestawy źródeł zależą od konfiguracji kompilacji, a Android Studio automatycznie tworzy wymagane katalogi, jeśli jeszcze nie istnieją.
Jeśli różne zbiory źródeł zawierają różne wersje tego samego pliku, Gradle używa poniższej kolejności priorytetów, aby zdecydować, którego pliku użyć. Zestawy źródłowe po lewej stronie zastępują pliki i ustawienia zestawów źródłowych po prawej stronie:
build variant > build type > product flavor > main source set > library dependencies
Dzięki temu Gradle może używać plików specyficznych dla wariantu kompilacji, który próbujesz utworzyć, a jednocześnie ponownie wykorzystywać działania, logikę aplikacji i zasoby wspólne dla innych wersji aplikacji.
Podczas scalania wielu manifestów Gradle używa tej samej kolejności priorytetów, dzięki czemu każdy wariant kompilacji może definiować różne komponenty lub uprawnienia w ostatecznym manifeście. Więcej informacji o tworzeniu niestandardowych zbiorów źródeł znajdziesz w artykule Tworzenie zbiorów źródeł.
Katalogi wersji
Jeśli kompilacja zawiera wiele modułów ze wspólnymi zależnościami lub masz wiele niezależnych projektów ze wspólnymi zależnościami, zalecamy użycie katalogu wersji lub listy materiałów (BOM) do określenia wspólnych wersji.
Inne systemy kompilacji
Tworzenie aplikacji na Androida za pomocą Bazela jest możliwe, ale nie jest oficjalnie obsługiwane. Android Studio nie obsługuje oficjalnie projektów Bazel.
Aby lepiej poznać obecne ograniczenia związane z kompilacją za pomocą Bazela, zapoznaj się z znanymi problemami.