Omówienie Play Feature Delivery

Model przesyłania aplikacji w Google Play korzysta z pakietów Android App Bundle, aby generować i przesyłać zoptymalizowane pliki APK pod kątem konfiguracji urządzenia każdego użytkownika. Dzięki temu użytkownicy pobierają tylko kod i zasoby potrzebne do uruchomienia aplikacji.

Play Feature Delivery korzysta z zaawansowanych funkcji pakietów aplikacji, dzięki czemu niektóre funkcje aplikacji mogą być dostarczane warunkowo lub pobierane na żądanie. Aby to zrobić, musisz najpierw oddzielić te funkcje od podstawowej aplikacji i przenieść je do modułów funkcji.

Konfiguracja kompilacji modułu funkcji

Gdy utworzysz nowy moduł funkcji w Android Studio, środowisko IDE zastosuje do pliku build.gradle modułu ten wtyczkę Gradle:

// The following applies the dynamic-feature plugin to your feature module.
// The plugin includes the Gradle tasks and properties required to configure and build
// an app bundle that includes your feature module.

plugins {
  id 'com.android.dynamic-feature'
}

Wiele właściwości dostępnych w standardowej wtyczce aplikacji jest też dostępnych w module funkcji. W kolejnych sekcjach opisujemy właściwości, które należy uwzględnić w konfiguracji kompilacji modułu z funkcjami, oraz te, których nie należy uwzględniać.

Czego nie umieszczać w konfiguracji kompilacji modułu funkcji

Każdy moduł funkcji zależy od modułu podstawowego, więc dziedziczy też pewne konfiguracje. Dlatego w pliku build.gradle modułu funkcji należy pominąć te elementy:

• Konfiguracje podpisywania: pakiety aplikacji są podpisywane za pomocą konfiguracji podpisywania określonych w module podstawowym.
• Właściwość minifyEnabled: możesz włączyć zmniejszanie kodu w całym projekcie aplikacji tylko w konfiguracji kompilacji modułu podstawowego. Dlatego pomiń tę właściwość w modułach funkcji. Możesz jednak określić dodatkowe reguły ProGuard dla każdego modułu funkcji.
• versionCode i versionName: podczas tworzenia pakietu aplikacji Gradle używa informacji o wersji aplikacji dostarczonych przez moduł podstawowy. Pomiń te właściwości w pliku build.gradle modułu funkcji.

Ustanawianie relacji z modułem podstawowym

Gdy Android Studio utworzy moduł funkcji, sprawi, że będzie on widoczny dla modułu podstawowego, dodając właściwość android.dynamicFeatures do pliku build.gradle modułu podstawowego, jak pokazano poniżej:

// In the base module’s build.gradle file.
android {
    ...
    // Specifies feature modules that have a dependency on
    // this base module.
    dynamicFeatures = [":dynamic_feature", ":dynamic_feature2"]
}

Dodatkowo Android Studio uwzględnia moduł podstawowy jako zależność modułu funkcji, jak pokazano poniżej:

// In the feature module’s build.gradle file:
...
dependencies {
    ...
    // Declares a dependency on the base module, ':app'.
    implementation project(':app')
}

Określanie dodatkowych reguł ProGuard

Chociaż tylko konfiguracja kompilacji modułu podstawowego może włączyć zmniejszanie kodu w projekcie aplikacji, możesz podać niestandardowe reguły ProGuard w każdym module funkcji za pomocą właściwości proguardFiles, jak pokazano poniżej.

android.buildTypes {
     release {
         // You must use the following property to specify additional ProGuard
         // rules for feature modules.
         proguardFiles 'proguard-rules-dynamic-features.pro'
     }
}

Pamiętaj, że te reguły ProGuard są scalane z regułami z innych modułów (w tym z modułu podstawowego) w momencie kompilacji. Każdy moduł funkcji może określać nowy zestaw reguł, ale te reguły obowiązują w przypadku wszystkich modułów w projekcie aplikacji.

Wdrażanie aplikacji

Podczas tworzenia aplikacji z obsługą modułów funkcji możesz wdrożyć ją na podłączonym urządzeniu w zwykły sposób, wybierając Uruchom > Uruchom na pasku menu (lub klikając Uruchom na pasku narzędzi).

Jeśli projekt aplikacji zawiera co najmniej 1 moduł funkcji, możesz wybrać funkcje, które mają być uwzględnione podczas wdrażania aplikacji, modyfikując istniejącą konfigurację uruchamiania/debugowania w ten sposób:

1. Na pasku menu wybierz Uruchom > Edytuj konfiguracje.
2. W panelu po lewej stronie okna Run/Debug Configurations (Konfiguracje uruchamiania/debugowania) wybierz odpowiednią konfigurację Android App (Aplikacja na Androida).
3. Na karcie Ogólne w sekcji Dynamiczne funkcje do wdrożenia zaznacz pole obok każdego modułu funkcji, który chcesz uwzględnić podczas wdrażania aplikacji.
4. Kliknij OK.

Domyślnie Android Studio nie wdraża aplikacji przy użyciu pakietów aplikacji. Zamiast tego środowisko IDE tworzy i instaluje na urządzeniu pliki APK zoptymalizowane pod kątem szybkości wdrażania, a nie rozmiaru. Aby skonfigurować Android Studio tak, aby zamiast tego tworzyło i wdrażało pakiety APK i aplikacje błyskawiczne z pakietu aplikacji, zmodyfikuj konfigurację uruchamiania/debugowania.

Używanie modułów funkcji do niestandardowego przesyłania

Wyjątkową zaletą modułów funkcji jest możliwość dostosowania sposobu i czasu pobierania różnych funkcji aplikacji na urządzenia z Androidem 5.0 (poziom API 21) lub nowszym. Aby ograniczyć rozmiar aplikacji na potrzeby pobierania początkowego, możesz skonfigurować niektóre funkcje tak, aby pobierać je w razie potrzeby na żądanie albo tylko na urządzeniach, które obsługują określone funkcje, np. możliwość robienia zdjęć lub obsługę funkcji rzeczywistości rozszerzonej.

Gdy prześlesz aplikację jako pakiet aplikacji, domyślnie uzyskasz wysoce zoptymalizowane pobieranie. Jednak bardziej zaawansowane i konfigurowalne opcje dostarczania funkcji wymagają dodatkowej konfiguracji i modularyzacji funkcji aplikacji za pomocą modułów funkcji. Oznacza to, że moduły funkcji stanowią elementy składowe do tworzenia modułowych funkcji, które można skonfigurować tak, aby w razie potrzeby można było je pobrać.

Rozważ aplikację, która umożliwia użytkownikom kupowanie i sprzedawanie towarów na platformie handlowej online. Każdą z tych funkcji aplikacji możesz podzielić na osobne moduły funkcji:

• Logowanie i tworzenie konta
• Przeglądanie Marketplace
• Wystawianie produktu na sprzedaż
• Przetwarzanie płatności

W tabeli poniżej opisujemy różne opcje dostarczania, które obsługują moduły funkcji, oraz sposób, w jaki można ich używać do optymalizacji początkowego rozmiaru pobierania przykładowej aplikacji na platformę handlową.

Tworzenie identyfikatora URI zasobu

Jeśli chcesz uzyskać dostęp do zasobu przechowywanego w module funkcji za pomocą identyfikatora URI, możesz wygenerować identyfikator URI zasobu modułu funkcji za pomocą Uri.Builder():

val uri = Uri.Builder()
                .scheme(ContentResolver.SCHEME_ANDROID_RESOURCE)
                .authority(context.getPackageName()) // Look up the resources in the application with its splits loaded
                .appendPath(resources.getResourceTypeName(resId))
                .appendPath(String.format("%s:%s",
                  resources.getResourcePackageName(resId), // Look up the dynamic resource in the split namespace.
                  resources.getResourceEntryName(resId)
                  ))
                .build()

String uri = Uri.Builder()
                .scheme(ContentResolver.SCHEME_ANDROID_RESOURCE)
                .authority(context.getPackageName()) // Look up the resources in the application with its splits loaded
                .appendPath(resources.getResourceTypeName(resId))
                .appendPath(String.format("%s:%s",
                  resources.getResourcePackageName(resId), // Look up the dynamic resource in the split namespace.
                  resources.getResourceEntryName(resId)
                  ))
                .build().toString();

Każda część ścieżki do zasobu jest tworzona w czasie działania, co zapewnia wygenerowanie prawidłowej przestrzeni nazw po wczytaniu podzielonych plików APK.

Załóżmy, że masz aplikację i moduły funkcji o tych nazwach:

• Nazwa pakietu aplikacji: com.example.my_app_package
• Nazwa pakietu zasobów funkcji: com.example.my_app_package.my_dynamic_feature

Jeśli symbol resId w powyższym fragmencie kodu odnosi się do zasobu pliku surowego o nazwie „my_video” w module funkcji, to powyższy kod resId wygeneruje te dane wyjściowe:Uri.Builder()

android.resource://com.example.my_app_package/raw/com.example.my_app_package.my_dynamic_feature:my_video

Ten identyfikator URI może być następnie używany przez aplikację do uzyskiwania dostępu do zasobu modułu funkcji.

Aby sprawdzić ścieżki w identyfikatorze URI, możesz użyć analizatora APK. Pozwoli Ci on sprawdzić plik APK modułu funkcji i określić nazwę pakietu:

Uwagi dotyczące modułów funkcji

Moduły funkcji pozwalają zwiększyć szybkość kompilacji i pracy inżynierskiej oraz w dużym stopniu dostosować dostarczanie funkcji aplikacji, aby zmniejszyć jej rozmiar. Podczas korzystania z modułów funkcji należy jednak pamiętać o pewnych ograniczeniach i przypadkach brzegowych:

• Zainstalowanie na jednym urządzeniu co najmniej 50 modułów funkcji w ramach dostarczania warunkowego lub na żądanie może spowodować problemy z wydajnością. Moduły przesyłane podczas instalacji, które nie są skonfigurowane jako usuwalne, są automatycznie uwzględniane w module podstawowym i na każdym urządzeniu liczą się tylko jako jeden moduł funkcji.
• Ogranicz liczbę modułów skonfigurowanych jako usuwalne w przypadku dostarczania w momencie instalacji do maksymalnie 10. W przeciwnym razie czas pobierania i instalowania aplikacji może się wydłużyć.
• Pobieranie i instalowanie funkcji na żądanie jest obsługiwane tylko na urządzeniach z Androidem 5.0 (poziom interfejsu API 21) lub nowszym. Aby udostępnić funkcję we wcześniejszych wersjach Androida, podczas tworzenia modułu funkcji włącz łączenie.
• Włącz SplitCompat, aby aplikacja miała dostęp do pobranych modułów funkcji dostarczanych na żądanie.
• Moduły funkcji nie powinny określać aktywności w swoim manifeście z ustawionym na android:exported true. Dzieje się tak, ponieważ nie ma gwarancji, że urządzenie pobrało moduł funkcji, gdy inna aplikacja próbuje uruchomić aktywność. Dodatkowo aplikacja powinna potwierdzić, że funkcja została pobrana, zanim spróbuje uzyskać dostęp do jej kodu i zasobów. Więcej informacji znajdziesz w artykule Zarządzanie zainstalowanymi modułami.
• Play Feature Delivery wymaga publikowania aplikacji za pomocą pakietu aplikacji, więc zapoznaj się z znanymi problemami dotyczącymi pakietów aplikacji.

Informacje o pliku manifestu modułu funkcji

Podczas tworzenia nowego modułu funkcji w Android Studio środowisko IDE zawiera większość atrybutów pliku manifestu, których moduł wymaga do działania jako moduł funkcji. Poza tym niektóre atrybuty są wstrzykiwane przez system kompilacji w czasie kompilacji, więc nie musisz ich samodzielnie określać ani modyfikować. W tabeli poniżej opisano atrybuty pliku manifestu, które są ważne w przypadku modułów funkcji.

Dodatkowe materiały

Więcej informacji o korzystaniu z modułów funkcji znajdziesz w tych materiałach.

Posty na blogu

• Nowe funkcje, które pomogą Ci tworzyć i publikować aplikacje oraz rozwijać firmę w Google Play
• Najnowsze aktualizacje pakietów aplikacji na Androida, w tym interfejs API dodatkowych języków
• Patchwork Plaid — A modularization story

Filmy

• Dostarczanie treści z możliwością personalizacji dzięki pakietowi aplikacji i łatwe udostępnianie kompilacji testowych
• Nowe narzędzia do optymalizacji rozmiaru aplikacji i zwiększania liczby instalacji w Google Play

Warunki korzystania z usługi i bezpieczeństwo danych

Uzyskanie dostępu do biblioteki dostarczania funkcji w Google Play lub korzystanie z niej oznacza akceptację Warunków korzystania z pakietu SDK Play Core. Przed uzyskaniem dostępu do biblioteki zapoznaj się ze wszystkimi obowiązującymi warunkami i zasadami.

Bezpieczeństwo danych

Biblioteki Play Core to interfejs środowiska wykonawczego aplikacji ze Sklepem Google Play. Dlatego gdy używasz w aplikacji biblioteki Play Core, Sklep Play uruchamia własne procesy, które obejmują przetwarzanie danych zgodnie z Warunkami usługi Google Play. Poniżej znajdziesz informacje o tym, jak biblioteki Play Core przetwarzają dane, aby obsługiwać konkretne żądania z Twojej aplikacji.

Interfejs API dodatkowych języków

Play Feature Delivery

Dążymy do prezentowania informacji w jak najbardziej przejrzysty sposób. Jednak jako deweloper aplikacji ponosisz wyłączną odpowiedzialność za decyzje związane z sekcją Bezpieczeństwo danych w formularzu Google Play dotyczące zbierania, udostępniania i zabezpieczania danych użytkowników przez Twoją aplikację.